درباره کمپانی arm

شرکت arm

در سال ۱۹۷۸، شرکتی در کمبریج تاسیس شد به نام Acorn Computers؛ استارتاپی که در اوج دوران شکل گیری استارتاپ های کامپیوتری شروع به کار کرد و محصولاتی محبوب همچون «ریز رایانه – Microcomputer» ها را به تولید می رساند.

پس از مدتی، اولین دستاوردش را به نام Acorn System 1 رونمایی کرد که به شکل کامل، همگام با استانداردهای همان زمان توسعه یافته بود؛ قیمتی ۸۰ دلاری داشت و برای هدفگیری دانشگاه ها به عنوان مشتری ساخته شد.

اولین موفقیت اصلی Acorn در سال ۱۹۸۱ از راه رسید؛ زمانی که یکی از شبکه های انگلیس، تصمیم به ساخت برنامه ای تلویزیونی برای گسترش دانش کامپیوتری در بین مردم گرفت. شرکت Acorn کامپیوتر خود به نام Proton را به عنوان یک نامزد مطرح نمود و در نهایت هم توانست انتخاب شود. این کامپیوتر البته بعدا با نام Micro در دسامبر همان سال وارد بازار شد.

چیپ هایی که به اختصار به گونه طراحی آنها Risc گفته می شد به سرعت توانستند برای Acorn شهرتی دست و پا کنند و پس از مدت کوتاهی، یکی از بزرگترین همکاری های Acorn با اپل در سال ۱۹۹۰ شکل گرفت. این دو شرکت در سال ۱۹۹۰ پردازنده ای جدید توسعه دادند که در کامپیوتر دستی نیوتن – (Newton) اپل بکار گرفته شد.

در همان سال شرکت تازه ای هم توسط دو کمپانی یاد شده شکل گرفت به نام ARM که البته این بار مخفف Advanced Risc Machine بود. قرار شد تا این شرکت به شکل کامل بر توسعه و پیشبرد چیپست ها تمرکز نماید.

پردازنده های مبتنی بر Risc در نیوتن اپل عالی بودند. دستورالعمل های پردازشی همه تا حد ممکن ساده شده و مصرف انرژی برای دستگاهی که قرار بود با باتری کار کند تا حد امکان کاهش یافته بود. همین کاهش مصرف انرژی بود که ساخت محصولی همرده با تلفن های هوشمند را حدود ۲۰ سال پیش از عرضه اولین اسمارت فون واقعی ممکن ساخت.

همین موضوع باعث گشت تا ARM بیشتر به سوی توسعه پردازنده برای دستگاه های همراه حرکت کند؛ امری که البته تا حدی هم در آن مقطع زمانی به ضرر شرکت مورد بحث تمام شد. مخصوصا در زمانه ای که «انحصار وینتل» [اوج دوران همکاری مایکروسافت و ویندوزش با اینتل] در حال بلعیدن بیشتر سود کسب و کار کامپیوترها بود. در آن زمان امکان اجرای ویندوز توسط چیپ های ARM وجود نداشت. از طرفی، Acorn خودش هم به نوعی نمی توانست توسعه دهندگان را راضی به کار بر پلتفرمش کند.

از همان زمان به بعد بود که بخت و اقبال از Acorn دور شد. در سال های بعدی این شرکت تلاش های بسیاری برای بازگشت به بازار کرد؛ از ساخت دستگاهی لمسی برای جایگزین کردن روزنامه ها گرفته تا همکاری با اپل برای ساخت ریز رایانه ای برای مدارس انگلیس.

کار به جایی رسید که در سال ۱۹۹۸، این شرکت سالانه ده میلیون پوند زیان خالص می داد. در همان سال Acorn به «Element 14» تغییر نام داد اما در سال ۹۹، توسط یک شرکت خصوصی خریداری و در سال ۲۰۰۰ به شکل کلی از میان رفت.

اما ARM یا Advanced RISC Machines که در سال ۱۹۹۰ توسط  Acorn Computers و Apple Computer تاسیس شد از رشد نایستاد، هرچند که تا حد زیادی از چشم کاربران عادی محو گشت. تخصص بالای ARM در توسعه پردازنده های کم مصرف کمک شایان ذکری به شکل گیری انقلاب تلفن های هوشمند نمود.

زمانی که اپل توسعه اولین نسل از آیفون را در دست داشت، رابطه این دو شرکت دوباره رو به گرمی رفت. در آن مقطع زمانی اپل از پردازنده ای به عنوان قلب تپنده آیفون استفاده کرد که به دست سامسونگ ساخته شده بود اما از طراحی ARM بهره می برد. مانند بسیاری از موارد دیگر، در این مورد هم بیشتر سازندگان از اپل پیروی کرده و آنها هم در تلفن های هوشمندی که بعدا توسعه دادند از چیپ های پردازشی طراحی شده به دست ARM بهره گرفتند و اکنون کار به جایی رسیده که کم پیش می آید یک موبایل، از طراحی ARM در پردازنده اصلی اش بی بهره باشد.

منبع

فروشگاه قطعات الکترونیکی